Dit is mijn gebed:

Jezus, zachtmoedig en nederig van hart, hoor mijn gebed.
Bevrijd mij, Jezus
van het verlangen geliefd te worden;
van het verlangen verheerlijkt te worden;
van het verlangen geëerd te worden;
van het verlangen geprezen te worden;
van het verlangen verkoren te worden boven anderen;
van het verlangen geraadpleegd te worden;
van het verlangen goedgekeurd te worden;
van de angst vernederd te worden;
van de angst geminacht te worden;
van de angst een berisping te ondergaan;
van de angst vergeten te worden;
van de angst uitgelachen te worden;
van de angst onrechtvaardig behandeld te worden;
van de angst verdacht te worden.
En Jezus, verleen mij de genade om te verlangen dat men anderen meer liefheeft dan mij;
dat men anderen meer waardeert;
dat anderen meer aanzien de wereld zullen genieten dan ik;
dat anderen gekozen worden, en ik opzij gezet;
dat anderen geprezen worden, en ik ongemerkt blijf;
dat men te allen tijd aan anderen de voorkeur geeft;
dat anderen heiliger mogen worden dan ik.
Als ik maar zo heilig wordt als nodig is..

Amen!

Het kost me soms zoveel moeite om juist tegen de mensen waarvan ik hou te zeggen wat ik bedoel.
Op de één of andere manier krijg ik geen 'sorry' over mijn lippen als iets mij spijt, schep ik afstand terwijl ik toenadering verlang, hou ik mijn mond als ik tegen iemand wil zeggen dat ik van hem/haar hou...
Vraag me niet wat het is of waar het vandaan komt. Ik heb geen idee.
Ik ben in oefening en ooit hoop ik zover te zijn dat juist de woorden die ertoe doen, die mensen blij maken, die een band scheppen of bevestigen, ook over mijn lippen komen.

Speciaal voor mijn moeder: Mam, het spijt me, ik hou van je en tot snel!