Het kost me soms zoveel moeite om juist tegen de mensen waarvan ik hou te zeggen wat ik bedoel.
Op de één of andere manier krijg ik geen 'sorry' over mijn lippen als iets mij spijt, schep ik afstand terwijl ik toenadering verlang, hou ik mijn mond als ik tegen iemand wil zeggen dat ik van hem/haar hou...
Vraag me niet wat het is of waar het vandaan komt. Ik heb geen idee.
Ik ben in oefening en ooit hoop ik zover te zijn dat juist de woorden die ertoe doen, die mensen blij maken, die een band scheppen of bevestigen, ook over mijn lippen komen.

Speciaal voor mijn moeder: Mam, het spijt me, ik hou van je en tot snel!